Als het op bloggen en schrijven aankomt, beschouw ik Michael Minneboo (samen met Dennis Van Beek trouwens), als een voorbeeld waar ik me aan spiegel. Steeds schrijven vanuit het hart, met oog op perspectief, en clickbait schuwen. Michael is een trots lid van de oude garde bloggers waar inhoud primeert boven commerciële roem binnen de nepwereld van social media.
Maar ik wijk af.
Michael heeft namelijk een boek geschreven over zijn vriend Spider-Man, met de ronkende en toepasselijke titel Mijn Vriend Spider-Man. Een boek dat me al vanaf de tweede pagina weet te prikkelen.
[perfectpullquote align=”full” cite=”Mijn Vriend Spider-Man” link=”” color=”” class=”” size=””]Helden in mijn leven zijn Knight Rider David Hasselhoff, die samen met zijn wonderauto KITT iedere week stadjes langs de Amerikaanse snelwegen schoonveegt van het menselijke onkruid,… [/perfectpullquote]
Net als ongetwijfeld andere geeks en stripliefhebbers keek ik enorm uit naar de eerste bijdrage van enigmatische journalist aan de Nederlandstalige literatuur. Ook al houden we regelmatig contact via mail; hij liet amper iets over de inhoud los. Als een volleerde meester weet hij zijn lezerspubliek aan zich te binden.
Op de officiële persvoorstelling kan ik helaas niet aanwezig zijn. Naar Amsterdam trekken op een werkdag is nu eenmaal een quasi onmogelijke opdracht. Via Dennis en Joos verneem ik dat hij mij in zijn dankwoord heeft vermeld. Ergens ben ik ontroerd dat hij me als een rolmodel beschouwt. Terecht trouwens.
Maar ik wijk af.
Mi Amigo Hombre Araña
In Mijn Vriend Spider-Man leer ik mijn vriend Michael Minneboo op een geheel andere manier kennen.
Zo blijft hij eerlijk als hij herinneringen uit zijn kinderjaren deelt. Hij vertelt ongedwongen over de scheiding van zijn ouders, en hoe het zijn kijk op relaties beïnvloedde. Aan spitante anekdotes over relaties is er trouwens geen gebrek. Opgelet spoiler, een player was Michael niet. (Al is daar als gevierd auteur nu snel verandering in gekomen.)
Ik ben opgelucht dat hij zich zo bloot durft geven, en dat ik er als lezer deel met volle teugen mag van genieten.
Gniffelen doe ik bij het lezen van zijn eerste bezoek aan de plaatselijke krant. Gniffelen wordt grinniken als hij in detail het inwijden van zijn eigen Spider-Man pak beschrijft. Jaloers ben ik als hij over zijn reis naar New York vertelt. Ik knik als hij (eindelijk) beseft dat de Spider-Man verhalen nooit meer als vroeger worden, en dat er een tijd van stoppen komt. Hij hield het vol met Dan Slott. Ik gaf net het voor One More Day al op.
[perfectpullquote align=”full” cite=”Mijn Vriend Spider-Man ” link=”” color=”” class=”” size=””]Spider-Man gaf mij een houvast op momenten dat ik het moeilijk had, bood troost en liet zien dat er altijd een oplossing voor problemen is, hoe groot die soms ook lijken.[/perfectpullquote]
Dankzij die emotionele verbondenheid leest Mijn Vriend Spider-Man als een trein. Alleen voelt het wat onevenwichtig en staat die trein soms stil in het station.
De achtergrond bij de personages, schrijvers en tekenaars neem ik er graag bij. Ook al vertelt het mij amper iets nieuw, ik begrijp dat dit essentiële informatie is om nieuwe fans of toevallige lezers over de ontstaansgeschiedenis van het personage in te lichten.
Maar telkens de schrijver interessante persoonlijke passages onderbreekt om een deskundige aan het woord te laten, en mij bijgevolg volledig uit het verhaal sleurt, wil ik hem een oplawaai verkopen. Waarom doe je me dit aan, man?
Zo lees ik het schijnbaar ellenlang betoog van de rouwconsulent diagonaal.
https://www.instagram.com/p/BVIOLLyDc97/?taken-by=awatteeuw
The Amazing Minneboo
Ook al blijft hij doorheen het boek het enige hoofdpersonage, vertelt Michael in wezen het verhaal van de Juniorpress-generatie. Een generatie dat superhelden binnen de groezelige pagina’s van een Nederlandse comic leerde kennen, en die zonder internet of Marvel Cinematic Universe hun passie levend hield. Een generatie dat het zonder grootschalige geekbeurzen en vooral zonder begripvolle blikken van leeftijdsgenoten moest doen.
Ik kan enkel respect opbrengen voor wat Michael Minneboo hier heeft gepresteerd. Het perfecte boek is Mijn Vriend Spider-Man dan misschien niet. Die vervloekte uitweidingen doen jammer genoeg afbreuk aan wat in essentie een vermakelijke en hoogstpersoonlijke autobiografie van de ultieme geek is.
Het boek online aanschaffen doe je hier met één simpele muisklik. Michael’s blog bereik je dan hier.
[sgmb id=”1″]