In 2017 is het 35 jaar geleden dat de serie Allo Allo zijn debuut beleefde op de BBC en 25 jaar geleden dat de serie zijn laatste seizoen inging. Het is de meest succesvolle BBC comedy ooit en was in meer landen te zien dan Monty Python. Daarom kun je dit niet voorbij laten gaan.
‘Allo ‘Allo
Het zijn de jaren veertig van de twintigste eeuw. Frankrijk zucht onder de bezetting van de nazi’s. Heel Frankrijk? Ja, heel Frankrijk.. Maar in het stadje Nouvion is er een Café waar men dapper weerstand blijft bieden aan de overheersers. In dit café gaat de eigenaar, René Artois (Een rol van Gordon Kaye), gebukt onder zijn dubbelrol. In de kamer van zijn oude bedlegerige schoonmoeder verbergt ie twee Britse piloten op verzoek van het plaatselijke verzet. En in zijn kelder hangt een worst met daarin verborgen het schilderij “De gevallen madonna met de grote bloemkolen”van de Hollandse meester van Klomp. Dit kostbare kunstvoorwerp verbergt hij voor de plaatselijke nazi kolonel die hiermee zijn pensioen wil veiligstellen. In ruil hiervoor ziet de kolonel zijn activiteiten voor het verzet door de vingers. De Gestapo agent Otto Flick (Gespeeld door Richard Gibson) wil ook graag dit schilderij in handen krijgen.
https://www.youtube.com/watch?v=1v_8Nu1RnH8
Zijn minnares Helga (Kim Hartman) die toevallig ook de secretaresse is van de kolonel speelt hier nog een dubbelrol in. En tot overmaat van ramp is daar nog Edith, René echtgenote, wiens zangkunsten de oren van onze held teisteren. Ooit hoopt René er vandoor te gaan met een van zijn serveersters. Mits zijn echtgenote hen niet betrapt..
Allo Allo is geen typische serie waarin onverschrokken helden het opnemen tegen wrede nazi’s. Het is een komedie met verdacht veel menselijke trekken. De nazi’s zijn geen echte slechteriken. Ze zijn ook maar gestuurd en proberen er het beste van te maken. En René is alles behalve een held. Het liefst leid hij een rustig leventje waarbij hij zijn café bestiert en af en toe lekker rotzooit met zijn serveersters.
Maar ja, men blijft hem maar zien als een held. Wat ook erg komisch is is dat René eigenlijk ook geen adonis is. Het is een lelijke obese man en toch kunnen de vrouwen (en de homoseksuele luitenant Gruber (Guy Siner)) hun handen nauwelijks thuishouden. En hoewel hij een lafaard is, is het lot hem gunstig gezind en vallen de kaarten altijd zijn kant op waardoor men hem blijft zien als een koene held met een zuiver karakter.
Het is al met al redelijk intelligent opgezet.
Kracht van de herhaling
Het is makkelijk om te vergeten waar Allo Allo eigenlijk om draait. In het tweede seizoen wordt de Engelse Agent Crabtree (Arthur Bostrom) aan de cast toegevoegd. Deze geheime agent gaat als gendarme undercover in Nouvion en praat lachwekkend slecht Frans.
Daarmee leg je meteen de charme van de serie bloot. Los van de solide opzet en de pogingen om de piloten weg te krijgen of het schilderij te bemachtigen staat het bol van de nonsense. Alle acteurs zijn Brits maar praten in het zwaar aangedikte accent van het land wat ze vertegenwoordigen. De Engelse piloten hebben een cockney accent, de Fransen praten met een bijna stereotiep Frans accent en hetzelfde geld natuurlijk voor de Nazi’s die grotendeels Frans spreken behalve Herr Flick. De grap is dat ze elkaar vaak niet verstaan terwijl het publiek hoort dat ze gewoon dezelfde taal spreken.
Er is natuurlijk ook sprake van de nodige slapstick. Waaronder de vele scene’s waarin de dames spontaan in hun pikante ondergoed staan.
Tijdens het tweede seizoen doen de slogan’s hun intrede en komen er in elke aflevering een aantal vaste scene’s voorbij. Agent Crabtree komt het café binnen en zegt “Good moaning”. René wordt door zijn echtgenote betrapt met een van zijn serveersters en roept “You stupid woman”waarna hij zich weer vrijpleit met een waanzinnig excuus. En dan zou je bijna verzetsheldin Michelle vergeten…
Allo Allo werd elke week op een vast tijdstip uitgezonden en deze slogans waren welkome ijkpunten voor de kijker. Je ziet ze mijlenver aankomen, maar ze blijven leuk. Het is de kracht van de herhaling.
Het einde
In 1992 kwam er na negen seizoenen een einde aan de reeks. Ja, technisch gezien had het eigenlijk het tiende moeten zijn, maar in 1990 werd de reeks niet uitgezonden omdat Gordon Kaye in het ziekenhuis lag. In januari 1990 werden delen van West-Europa geteisterd door de orkaan Daria. Tijdens deze storm reed Kaye naar huis toen zijn auto getroffen werd door een reclamebord wat de acteur frontaal tegen het hoofd trof. In de laatste twee seizoenen had René een zichtbare deuk in zijn voorhoofd. Maar dat terzijde.
De serie kwam dus aan zijn einde op D-Day toen Frankrijk bevrijd werd. Er was nog een epiloog waarin we naar de jaren tachtig reizen en zien wat er van René en zijn vrienden is geworden.
Begin dit jaar overleed Gordon Kaye aan de gevolgen van nierfalen. De man leefde al enige tijd in een verzorgingstehuis omdat ie leed aan dementie. Het inspireerde deels dit artikel. Veel van de acteurs van deze serie zijn om en nabij de zestig en velen van hen zijn al niet meer onder ons. Nu deze serie zijn dubbel jubileum beleefd is het een ideaal moment om nog eens wat afleveringen te bekijken.
Misschien is het wel tekenend dat de BBC een remake wilde maken maar het niet aandurfde. Want men verwacht dat het publiek van nu het niet meer zou pikken dat nazi’s sympathiek worden afgebeeld. Jammer voor dat publiek en gelukkig voor ons want ‘Allo ‘Allo heeft de tand des tijds doorstaan.
[sgmb id=”1″]