In december, met de feestdagen in het vooruitzicht, besloot ik mezelf bij Bonte’s te trakteren op wat nieuwe tweedehands cd’s. Hoewel het als zelfverklaarde 80sGeek misschien not done is, kies ik cd boven lp. Het klinkt gewoon beter, en het kan – heel belangrijk – in de auto worden gespeeld. Vinyl gun ik aan die bebaarde hipsters die denken dat het cool is.
December 80’s maand
Invisible Touch (1986) van Genesis herinnert me er aan waarom ik een grondige hekel aan hun voorgekauwde synthetische muziek heb. Oké, de titeltrack en Land Of Confusion blijven best beluisterbaar, maar de overige nummers categoriseer ik onder pretentieuze troep.
Strikt genomen is Communiqué (1979) van Dire Straits geen echte 80s plaat. De groep is echter onlosmakend aan het decennium verbonden dat het voor mij niet uitmaakt. Met Once Upon A Time In The West en Portobello Road behoort deze plaat vol melodieuze gitaarmuziek tot hun beste werk.
Gold, Only When You Leave en True. 3 redenen waarom Spandau Ballet zijn plaats tussen de grote New Romantics verdient.
Tjokvol nummers dat op andere verzamelaars te vinden zijn, maar aan de democratische prijs van 1 EUR kan ik het niet laten liggen. Ideaal om na werk te beluisteren en de hersenen wat ontspanning te bieden.
a-ha kwam reeds aan bod in mijn Hits Of The 80s. Het blijft een innoverende groep dat zijn stempel heeft gedrukt. Deze verzamelaar geeft een prima overzicht van hun bekende (en totaal onbekende) hits. The Sun Always Shines On TV, Hunting High And Low en I’ve Been Losing You laten een groep op het top van hun kunnen horen.
De lage verwachtingen bij deze Beat Of The 80’s – Volume 3 blijken onterecht. Het leuke aan verzamelaars is dat je steeds iets nieuws leert kennen. Het voorheen onbekende Less Cities, More Moving People van The FIXX is een revelatie.
Traveling Wilburys Volume 1 (1988) is een no-brainer. Een fantastisch project door meesterlijke artiesten. Niet dat het ontbrak in mijn verzameling, maar de lp was letterlijk grijsgedraaid.
Eingzins teleurstellend is de Pretty In Pink – The Original Motion Picture Soundtrack (1986). Het klinkt 80’s en het roept herinneringen op, maar als je het buiten de film beluistert is het weinig memorabel. Ik vermoed dat ik de cd in de kast ga uitstallen. Molly Ringwald in een 80s mancave lijkt passend.
80’s Soundtracks
Even diep ademhalen, want de titel is een mondvol. De Footloose Original Motion Picture Soundtrack 15th Anniversary Collector’s Edition (1984; 1998) staat dan als een huis. Holding Out For A Hero van Bonnie Tyler en Hurts So Good van John Mellencamp springen er bovenuit. De titeltrack heb ik nu al iets te veel gehoord.
Lectrr Steekt en Rickrolled
Als fan van het betere en grovere (eerlijkere?) cartoonwerk kan een nieuwe bundeling van Lectrr niet in de verzameling ontbreken. In Lectrr Steekt geeft de enigmatische cartoonist aan de hand van verzameld werk een overzicht van het voorbije jaar. Persoonlijk vind ik het allemaal niet zo grappig als zijn Hara Kiwi, maar enkele cartoons, en dan vooral de Kinder Surpise, zitten er boenk op.
Voor wie zich afvraagt waarom dit stukje Dostojevskiaanse literatuur in deze muzikale lijst staat, vind in de onderstaande afbeelding het antwoord. Hoezeer hij probeert, en hij beseft dat zelf ook wel, de kroon behoort enkel aan de meester toe.
Het brengt me dan ook naadloos naar mijn laatste aankoop. Whenever You Need Somebody (1987) is de eerste plaat van zijne koninklijke majesteit Rick Astley. Naast de oerklassieker Never Gonna Give You Up vind je meer gladde door Stock, Aikten & Waterman geproducete dansnummers.
[sgmb id=”1″]