[su_quote cite=”Patricia Merkelbach”]Het schrijven is voor mij een uitlaatklep. Het maakt dan ook weinig uit of ik een persoonlijk artikel of een filmreview schrijf, zolang ik er maar een stukje van mezelf in kan leggen.[/su_quote]
Wie is Patricia Merkelbach?
Patricia Merkelbach leerde ik online kennen via haar Mcurl-blog, waar ze hoofdzakelijk filmrecensies poste. Juist ja, nog een filmblog. Nu, Mcurl is ondertussen opgedoekt, en heeft ze zich op haar nieuwe Hello Geeky World gericht.
Wat me intrigeert is dat ze steeds eerlijk blijft over wat ze schrijft. Neem nu Doctor Strange, een film waarvan ze de achtergrond niet zo goed kent en dat in haar recensie probleemloos toegeeft. Oprecht. Zonder kapsones.
Die persoonlijke lijn trekt ze ook door naar topics die volledig los staan van de Geekwereld. Turbulente passages binnen haar persoonlijk leven? Mijmeringen over wat ze dit jaar gaat doen? Haar voorbereiding voor die ultieme reis naar Australië? Ze gooit het allemaal in de groep.
Kijk, die oprechte manier van bloggen moedig ik steevast aan. Daarom dat ze het op mijn blog ook eens mag doen.
Hello Geeky World
Met Patricia wil ik het hebben over haar kijk op de geekwereld en wat haar drijft om te bloggen. Blijkt dat we ons niet altijd op dezelfde golflengte bevinden. En dat maakt het natuurlijk des te interessanter.
Hoe vind je de geekcultuur geëvolueerd de laatste jaren? Wanneer is het volgens jou mainstream geworden?
“Ik vind het fijn dat het ‘geek zijn’ gelukkig niet meer iets is waar mensen zich voor schamen. Het feit dat het steeds hipper begint te worden vind ik dan ook wel weer jammer, want het is stiekem wel leuk om tot een soort van klein speciaal clubje te behoren waar iedereen elkaar (via via) wel kent. Ik denk dat met de komst van de spectaculaire superheldenfilms de deur wagenwijd is opengezet voor iedereen die zich nog niet eerder tot de cultuur aangetrokken voelde.”
Maar het blijft je inspireren om te schrijven. Je schreef eerder voor Moviesnet.nl, maar nu doe je het solo. Wat ligt je beter?
“Ik vind solo schrijven heel fijn omdat je dan zelf in de hand hebt wat er op je website verschijnt. Ik heb echter ontzettend genoten van mijn jaar bij MoviesNet. Vooral de incidentele momenten wanneer ik op kantoor omringd door collega’s en mijn geliefde eindredacteur werkte hebben er wel voor gezorgd dat ik nu niet alleen open sta voor gastbloggers op mijn eigen site, maar mijn ogen ook openhoudt voor (vrijwillige) vacatures bij andere (film)websites.”
https://www.instagram.com/p/BSJzjH9j3vU/?taken-by=patricia_mcurl
Waar haal jij de meeste voldoening uit bij het schrijven van artikels?
“Het schrijven zelf. Ik schreef als klein meisje al iedere dag in een dagboek en had tientallen penvriendinnen. Het schrijven is voor mij een uitlaatklep. Het maakt dan ook weinig uit of ik een persoonlijk artikel of een filmreview schrijf, zolang ik er maar een stukje van mezelf in kan leggen.”
Persoonlijk ervaar ik dat inspiratie niet altijd voorhanden ligt. Hoe ga jij om met writers block?
“Ik heb nooit echt last van geen inspiratie als het gaat om onderwerpen, want er is altijd wel een film of een gevoel om over te schrijven. Het gebeurd soms echter wel dat ik een film heb gezien en totaal niet de behoefte voel om erover te schrijven en aangezien dat vaak de in mijn ogen slechte films betreft besluit ik er dan ook vaak niks over te publiceren. Waar ik wel eens last van heb is dat ik hetgeen wat in mijn hoofd zit niet op papier krijg.”
Oh, daar heb ik een gloeiende hekel aan. Op de verkeerde momenten komen flitsen met lappen tekst te binnen schieten…tot ik voor het klavier geen zinnig woord kan tikken.
“In dat geval laat ik het even los en ben ik inmiddels in staat me daar niet meer zo druk over te maken als dat ik in het begin deed.”
[su_quote cite=”Patricia Merkelbach”]Ik heb het gevoel dat ik mezelf beperk als ik alleen reviews en over film gerelateerde onderwerpen zou gaan schrijven.[/su_quote]
Wat vind je belangrijker: inhoud of vibe?
“Duidelijk inhoud. Er bestaan zoveel goed uitziende sites die qua inhoud totaal niks unieks toevoegen en waarop (in mijn ogen) vooral veel oppervlakkige en ondoordachte onzin staat. Als je deze keuze op mensen zou betrekken is het lastiger om antwoord te geven. Ik ben een gevoelsmens en hoe boeiend iemand van binnen ook is, als de vibe van die persoon niet fijn is en ik voel me niet op mijn gemak, dan laat ik die persoon uit zelfbescherming niet dicht bij mij komen.”
Ik waardeer enorm je focus op verschillende dingen. Je blijft persoonlijke stukken afwisselen met serieuzere reviews. Nooit geen zin gehad om je puur op het reviewen te storten?
“Nee, ik heb zoals ik eerder al aangaf bij de filmwebsite waar ik voor werkte alleen over films en film gerelateerde onderwerpen geschreven. Ik merkte dat ik het miste om mezelf in een soort van dagboekvorm te uiten, dus de keuze voor hoofdzakelijk films met een persoonlijk tintje en lifestyle artikelen is dus heel bewust geweest. Ik heb het gevoel dat ik mezelf beperk als ik alleen reviews en over film gerelateerde onderwerpen zou gaan schrijven.”
Beschouw je het een uitdaging je artikels met een groot publiek te delen binnen een online gemeenschap vol influencers en gesponsorde websites?
“Ik vind het vooral bijzonder dat mensen mij überhaupt weten te vinden en genieten van mijn blogs en reviews. Ik hoop dat ik ter zijnertijd ook wat kan verdienen met mijn blog middels advertenties, maar ik zal nooit iets aanprijzen of iets doen wat niet bij mij of mijn blog past en ik heb er een hekel aan om mensen om de tuin te leiden.”
Vind je het frustrerend als die minder kwalitatieve, reclamegeladen blogs het makkelijker halen?
“Ja, maar ik vind het verschrikkelijk om dat antwoord te geven want daarmee betrap ik mezelf toch op enige jaloezie richting die sites. Ik geloof er echter gelukkig wel in dat alles om een reden gebeurd en dat als mensen mijn schrijfkunsten waarderen ze toch vanzelf wel op mijn site terechtkomen of mij uiteindelijk misschien zelfs wel in dienst willen nemen.”
Meer “toonaangevende bloggers” (als dat al bestaat) luiden de teloorgang van het bloggen in, en verkondigen het vloggen als de belangrijke trend. Hoe sta jij er tegenover? Ooit al aan vloggen gedacht?
“De bloggers die dat zeggen zijn voornamelijk beautybloggers en ik denk dat ze binnen hun gebied wel een punt hebben, want hoeveel rode lipsticks kan je nog testen? Ik ben zelf iemand die het niet erg interessant vind om te zien wat mensen elke dag doen. Er zijn wel twee filmreviewers die ik op Youtube volg, maar dat is vooral omdat ik me kan identificeren met hun smaak en de manier waarop ze naar films kijken. Ik heb uiteraard wel aan vloggen gedacht, maar wat betreft filmreviews denk ik dat ik schriftelijk sterker ben. Ik heb er wel eens aan gedacht om eerste indruk video’s te maken. Door mijn borderline persoonlijkheidsstoornis heb ik vaak hele heftige eerste reacties op dingen als films en muziek. Ik kan helemaal in een film gezogen worden en de zaal lachend, huilend of super hyper uitkomen. Zo’n eerste ‘pure’ indruk is misschien wel leuk om naar te kijken, maar zolang ik me nog niet comfortabel voel voor een camera zal ik dat nog niet gaan doen.”
https://www.instagram.com/p/BOmgR4DAsnL/?taken-by=patricia_mcurl
Dus geen Welcome Geeky Vlog?
“Er is wel een ding wat ik graag op beeld zou willen vastleggen en zou willen delen met mijn volgers en dat is mijn aankomende reis naar Perth in Australië in 2018. Ik zal deze reis in mijn eentje ondernemen en daarnaast voor de eerste keer oog in oog komen te staan met familieleden waarvan ik een paar jaar geleden het bestaan nog niet eens wist. Dit avontuur zou ik graag willen vloggen, al is het alleen al om te laten zien dat je je niet door je ‘stoornis’ moet laten tegenhouden om van het leven te genieten en dingen te doen die je doodeng vind.”
Een kind van de jaren 80
Eindigen doen we in schoonheid. Patricia heeft een voorliefde voor de jaren 80, en daar wil ik meer over weten.
Patricia, hoe herinner jij je de jaren 80?
“Ik ben geboren in 1981 en dat zorgt ervoor dat ik in de jaren ‘80 nog te jong was om de meest geeky films die in dat decennium uitkwamen te kijken. Ik genoot echter wel volop van alle cartoons op televisie. Er is tegenwoordig zo belachelijk veel aanbod voor kinderen, dat ik terugkijk op een heerlijke jeugd waarin televisie kijken nog iets bijzonders was. De nerdy kant van mij toonde zich al vrij vroeg, want tekenfilms die ik altijd met veel plezier keek waren onder andere Dungeons & Dragons, Duck Tales, De Gummiberen, He-Man en Captain N: The Game Master. Misschien ook nog wel leuk om te vermelden is dat mijn favoriete tv shows in die tijd Family Ties, Married With Children en Full House waren.”
Je spreekt over geeky films. Welke is jou het meest bijgebleven?
“De eerste film die grote indruk op mij heeft gemaakt is de fantasy-film The Dark Crystal uit 1982. Elke keer als deze poppenfilm op televisie kwam keek ik hem samen met mijn vader en die momenten koester ik dan ook zeer. Als ik deze film nu kijk snap ik niet dat ik als kind überhaupt kon slapen na het zien van alle creepy karakters die erin voorkwamen.”
Andere?
“Films die ik later heb gezien die in die tijd zijn verschenen en die inmiddels tot mijn grote favorieten behoren zijn de Star Wars films, Aliens, Willow en Back to the Future. Ik ben ook gek op de horrorklassiekers als Poltergeist, The Thing, The Shining, A Nightmare on Elm Street, Pet Sematary (slecht, maar zo vermakelijk) en Friday the 13th. Als ik deze lijst zo zie besef ik mezelf dat dit decennium verdomd veel goede films heeft afgeleverd die nu nog steeds gebruikt worden ter inspiratie, maar ook (helaas) om weer opnieuw veel geld naar binnen te harken.”
Ik merk bij mezelf dat mijn muzikale smaak in dat decennium blijft hangen. Heb je er zelf ook last van?
“Waar ik trouwens weinig mee heb is de popmuziek uit de jaren ’80. Artiesten als Madonna en Michael Jackson konden me niet echt interesseren en doen me nog steeds erg weinig. De Classic 80’s Rock kan ik dan wel weer erg waarderen. ”
Classic Rock? Bedoel je dan Cars, Europe of Whitesnake?
“Ik ben wat meer fan van het hardere werk. Favorieten zijn Motörhead en Black Sabbath. Europa of Bon Jovi vind ik maar niks.”
[sgmb id=”1″]
Erg leuk om interview om te lezen!
Dank je Nostra. Deze was ook erg leuk om te doen.
Ik kende je blog nog niet, maar ga deze zeker toevoegen aan m’n lijst van blogs die ik volg 🙂
Hopelijk kan ik aan je torenhoge verwachtingen blijven voldoen.
Ja, die zijn extreem hoog hoor 😉
Leuk gesprek, Axel. Patriicia kwam ik laatst tegen bij de persvoorstelling van Wonder Woman. Bleek ze jou ook te kennen via de blogosphere. 🙂 It’s a small world. Overigens, wat die vraag over het einde van bloggen betreft: dat wordt al jaren beweerd en telkens weer door anderen. Bloggen verandert soms wel. Wat veel mensen op Fakebook doen, is eigenlijk ook een vorm van bloggen – ook al beseffen ze dat zelf niet. Toch heb ik nog steeds de voorkeur voor een eigen webstek, los van rare voorwaarden en afhankelijk zijn van algoritmes van fakebook of instagram.
Wat op Facebook gebeurt wil ik niet onder bloggen onderbrengen. Ik weet wel wat je bedoelt, maar bloggen zou meer moeten zijn dan vlugvlug wat neerpennen. “Kijk naar een foto van mijn gezin” of “Hier deel ik de nieuwe trailer die je al 20 keer zien passeren hebt”. Zonder context of duiding. Neen.
Patricia is een geëngageerd blogger. Ik kan enorm van haar persoonlijke stukjes (vooral de recente over online dating is puur goud) genieten. Daarin distantieert ze zich van wie het zuiver voor de perspasjes en freebies doet.
Interessant wat je daar zegt. Ik geloof namelijk wel dat je je blog ook als een kladblok mag gebruiken. Alles mag wat mij betreft, ook een snelle krabbel of een foto van iets wat je opvalt, zonder dat je er meteen een heel lang verhaal van maakt. Ik kan zelf erg genieten van fotobloggers die mooie foto’s maken en die vrijwel zonder context online zetten.
Dan bedoel je Instagram? Sinds Facebook zijn publiek daarheen stuurt, moet je al goed zoeken om nog echt originele foto’s terug te vinden.
Nee, ik bedoel niet per se Instagram. Je kunt al die dingen ook gewoon op je wordpress site doen. Nou ja, ik heb het er hier uitgebreider over: https://www.michaelminneboo.nl/2017/07/transmissions-from-the-geek-room/
Tumblr is mijn ding niet. Ik wil social media afbouwen.
En ooit had ik het over je blog als notitieblok: https://www.michaelminneboo.nl/2011/08/je-blog-als-notitieblok/
Heb je een punt.
Maar dan moet ik durven afstappen van mijn “10 x herlezen voor ik het post” houding.
Haha. Dat snap ik. Op zich is die houding ook niet verkeerd hoor. Ik heb er jaren over gedaan om eindelijk bepaalde vooraannames los te laten om mezelf vrij te voelen over wat ik wel en niet doe op mijn blog. Het simpelweg plaatsen van stripplaatjes die ik tof vind zonder er meteen een heel essay over te schrijven, doe ik pas sinds kort. Dat is voor mij een enorme stap in de blogtherapie 🙂
Blogtherapie…
Nu, dokter Minneboo, vandaag geprobeerd met een Motorhead postje.
En, hoe voelde dat?
Deels bevredigend, deels bevreemdend.
Het voelt onwennig je keurslijf af te gooien.