Na de triomftocht van de Schlager Slasher waar Christoff de rol van een zingende psychopaat op zich neemt (Jan Verheyen mag mij nog steeds contacteren voor de filmrechten), wordt hij in het volgend project een zingende knokker. Dat is genuanceerder dan het leest. Meer nog, in De Zingende Vuisten mag hij de hoofdrol delen met de immer imposante Wim Opbrouck.
Achtergrond
Bud Spencer en Terrence Hill. Van de jaren 70 tot halverwege de jaren 80 speelden de twee Italiaanse acteurs samen in 18 films, en dan houd ik geen rekening met hun solo-projecten.
Jaarlijks verschenen één of twee van hun films in de bioscoop. Vooral in Europa scoorden ze voor een ruim publiek. Dat alles met een eenvoudige formule. Combineer humor met vechten.
Nu ja, vechten? Kletsen en boksen met een vrolijk deuntje op de achtergrond. Maar het werkte wonderwel.
De opbouw van elke film is gelijklopend. De twee personages kennen elkaar niet, maar na een gemeenschappelijke schermutseling besluiten ze samen te werken. Het verhaal doet er weinig toe. Het hoogtepunt van elke film lag immers op de vechtscènes, met een nadruk op slapstick en acrobatie. Onderstaand fragment geeft je een perfect beeld.
Waarom de Zingende Vuisten? Op de Vlaamse filmposters van het origineel gebruikte men steevast De Vier Vuisten. De Vier Vuisten op Safari. De Vier Vuisten Hebben de Tropenkolder. De Vier Vuisten Slaan op Hol. Zo kan ik nog even doorgaan. Onze Vlaamse tegenhangers zijn zangers, en de nieuwe titel accentueert dat. Simpel.
De Plot
Tijdens een prijsuitreiking voor Vlaamse muzikanten worden de persoonlijke hebbedingen van de optredende artiesten gestolen. Een glitterjas van Christoff, de haarkleurspoeling van Jo Valley, de valse wimpers van Natalia, het zwarte boekje van De Romeo’s, de favoriete flacon van Daan en de accordeon van Wim Opbrouck.
Dejuu, mien accordeon.
Christoff ziet backstage hoe de gestolen goederen in een wit busje worden ingeladen. Voor hij kan ingrijpen vallen enkele booswichten hem aan. Er ontstaat een – eerste – vuistgevecht. Als het lijkt dat onze blonde god het niet haalt komt Wim Opbrouck tussenbeide. Hoewel ze niet elkaars beste vrienden zijn besluiten ze elkaar toch te helpen. Samen gaan ze op zoek naar de mysterieuze leider en de bezittingen. Meer hoeft dat niet te zijn.
Het busje is ondertussen weggereden. Dit louter ter info voor wie de plotwendingen serieus neemt.
Rolverdeling
Acteur: Wim Opbrouck
Bekend van: In De Gloria (2000), Het Eiland (2004)
Waarom: Eén skecth. Vier woorden. Rute 98. Je moetje muul oedn. Het helpt dat Wim Opbrouck twee druppels water op Bud Spencer lijkt.
Acteur: Willy Sommers
Bekend van: Tien Om Te Zien (VTM, 1989 – 1999), 7 Anjers 7 Rozen (1971)
Waarom: Willy Sommers wordt noch voor een prijs genomineerd, noch uitgenodigd. Als mysterieuze leider van een criminele bende besluit hij wraak te nemen.
Verdict
De eerste samenwerking tussen Bud Spencer en Terrence Hill, dateert van 1967. God Forgives, I Don’t is ondertussen ruim 50 jaar oud. De tijd is rijp om een een oude formule aan een nieuw publiek te introduceren. Met Christoff en Wim Opbrouck, respectievelijk als de vlotte charmeur en de norse grombeer, kunnen we het nieuw leven inblazen.
[sgmb id=”1″]