We schrijven 1981. Waterloo en de overwinning op het Eurovisie Songfestival liggen ondertussen 7 jaar in het verleden. Na een jaren 70 gevuld met artistiek en financieel succes hangt ABBA met losse haken aan elkaar. De koppels binnen de groep zijn niet meer en de verkoop van hun muziek daalt. Agneta Fältskog en Anni-Frid Synni Lyngstad maken zich klaar voor een solo-carrière. Benny Andersson en Björn Ulvaeus willen zich op grootschaliger projecten richten. Nieuwe artiesten wachten in de schaduw om de jaren 80 van een nieuw geluid en stijl te voorzien.
Binnen deze turbulente periode brengt de Zweedse topgroep The Visitors uit. Het zou hun laatste en wellicht beste werk worden. Na deze goed geschreven inleiding kun je enkel maar hopen dat de resterende inhoud even sterk is.
The Visitors
Het album start met het verrassende The Visitors. Met een tekst over paranoia tijdens de Koude Oorlog is het een atypisch ABBA-nummer. Alles bouwt langzaam op, laagje per laagje, en eenmaal de synthesizers hun intrede maken wordt het episch. Durf ik het zeggen? The Visitors is een klein kunstwerk.
They must know by now I’m in here trembling
In a terror evergrowing
Crackin’ up
My whole world is falling, going crazy
(The Visitors, copyrights ABBA)
The Visitors illustreert trouwens die typische herkenbaarheid van de ABBA-sound. Minutieus opgebouwd, harmonieus en loepzuiver. Zang, gitaar, piano, synthesizer, tweezang, refrein. Vergelijk het met het maken van de perfecte taart. Enkel wanneer de losse ingrediënten op de juiste manier worden gemengd creëer je een culinair hoogtepunt. Ook Soldiers, When All Is Said and Done en het instant meezingbare Head Over Heels laten dat vakmanschap horen.
The Visitors illustreert trouwens die typische herkenbaarheid van de ABBA-sound.
Maar af en toe kan het in de keuken verkeerd gaan. Two for the Price of One is ronduit slecht. I Let the Music Speak getuigt van lui bandwerk en beroert amper.
Op de Deluxe Edition staan 4 extra nummers die volgens legende op de nooit afgewerkte 10e elpee zouden staan. Cassandra, Under Attack en het wondermooie The Day Before You Came laten horen dat de magie nog lang niet op was.
One Of Us
Kroonjuweel van The Visitors is One Of Us. Een schijnbaar licht nummer over verder gaan na het beëindigen van een relatie, en als dat de juiste beslissing was. Ook al verwijst One Of Us naar beide partijen, is het duidelijk dat de vrouw de fout heeft gemaakt.
One of us is lonely
One of us is only
Waiting for a call
Sorry for herself, feeling stupid feeling small
Wishing she had never left at all
(One Of Us, copyrights Abba)
Rekening houdend met de relaties van de bandleden onderling op dat ogenblik, krijgt de inhoud van het nummer een diepere betekenis. Misschien lees ik er meer in, maar het lijkt alsof de songwriter de zangeres een laatste hak wil zetten. Mag het mes nog wat dieper?
One Of Us toont dat ABBA op haar best is als ze muziek maakt over volwassen thema’s voor volwassen mensen. Geen ode aan de jeugd, geen decadentie, of dansen in de discotheek. Keiharde realiteit uit het leven gegrepen. Qua tragiek en schoonheid laat het enkel The Winner Takes It All voor gaan.
Thank You For The Music
We mogen blij zijn dat ABBA op dit hoogtepunt is gestopt. Hun voortdurend afhouden van enige reünie en het verdwijnen in de anonimiteit hielden de mystiek van de groep in stand. Het succes van de musical Mama Mia en gelijknamige film bewees dat hun muziek overleeft en het telkens een nieuw publiek gaat aanspreken. Denk maar aan het Eurovisie Songfestival waar jaarlijks hoopvolle groepjes tevergeefs de ABBA-formule proberen te dupliceren.
Critici omschrijven de nummers van ABBA graag als hitfabriek van commerciële popdeuntjes. Op de valavond van hun rijk gevulde carrière bewees de groep met The Visitors dat ze veel meer was, en haar plaats in de popgeschiedenis heeft verdiend.
[sgmb id=”1″]