[su_quote]Fans van het eerste uur reageren kregelig als blijkt dat Bono’s groeiende egotripperij na de grote doorbraak geen tijdelijke fase is.[/su_quote]
In 1988 brengt de Ierse band U2 de dubbelaar Rattle & Hum uit. Een combinatie van duetten, covers, nieuwe nummers en live-opnames wordt het vergezeld door een bioscoopfilm dat dezelfde naam draagt.
Achtung Baby! The Joshua Tree! War! Vraag U2-fans naar hun favoriete albums en je krijgt meestal dezelfde klassieke antwoorden. Rattle & Hum? Die komt zelden in de lijsten voor.
Tussen twee meesterwerken door
Het is makkelijk achterom kijken. Benader het chronologisch en Rattle & Hum prijkt tussen The Joshua Tree (1987) en Achtung Baby (1991), twee meesterwerken vol onsterfelijke nummers.
Hits maken een album nu eenmaal iconisch, en Rattle & Hum bevat die niet. Desire zal misschien het meest bekend in de oren klinken, maar het is geen klassieker. Mensen die de groep amper kennen geven graag de cliché antwoorden als overzichtslijsten worden samengesteld. One, With Or Without You, Sunday Bloody Sunday, …
[su_quote]…voor mij blijft Rattle & Hum het enige U2-album dat ik kan beluisteren zonder een nummer te willen overslaan.[/su_quote]
Dan moet je al hopen op de echte fans om de herinnering aan het album levendig te houden. Maar ook daar ervaart Rattle & Hum tegenwind. In 1988 reageren fans van het eerste uur kregelig als blijkt dat Bono’s groeiende egotripperij na de grote doorbraak geen tijdelijke fase is. Voor anderen klinkt de dubbelaar te Amerikaans. Voor fans die tijdens de Zoo TV – periode de groep ontdekken is het dan te onherkenbaar.
Waarom Classic?
Klinkt het te Amerikaans? Ongetwijfeld. Dat is nu net de bedoeling. Rattle & Hum blijft een ode aan de Amerikaanse muziek.
Zonder die ode geen Sun Studio sessies in Memphis waar Love Rescue Me met Bob Dylan en She’s A Mystery Girl met Roy Orbison het levenslicht zien. Geen pareltjes als Hawkmoon 269 en All I Want Is You.
Te veel live nummers? All Along The Watchtower, (het miskende) Silver & Gold, Bullet The Blue Sky en vooral Pride (In The Name Of Love) klinken live veel krachtiger.
Maar Rattle & Hum is ook een brug tussen verleden en toekomst. Heartland blikt terug naar The Unforgettable Fire (1984), en God Part II, met de snoeiharde remix op de B-kant van When Love Comes To Town, is dan een eerste teken van een nieuwe sound.
Ik wil best toegeven dat het een kind van zijn tijd is, en dat Bono sympathieker is als hij zwijgt, maar voor mij blijft Rattle & Hum het enige U2-album dat ik kan beluisteren zonder een nummer te willen overslaan.
[sgmb id=”1″]