Mijn welgemeende excuses voor het laattijdig verslag. Impulsief schrijven gaat me sneller af, maar dan lijk ik soms te negatief. Niet dat de versie die je nu te lezen krijgt naar rozengeur en maneschijn ruikt. Ik besef meer en meer dat ik een oude zeur ben geworden.
Het fotomateriaal daarentegen is veel beter. Ik dank “Go Go Power Ranger” Dimitri Roels voor de spontane bijdrage.
Comic Con Brussels By Day
Op zaterdag 22 februari ga ik voor de eerste keer naar Comic Con Brussel. Mijn verwachtingen liggen hoog. Collega verzamelaars en geroutineerde beursgangers vertellen steeds dat de editie in onze hoofdstad veel beter is dan het tegenvallende Comic Con Gent en Comic Con Antwerpen. Dat is niet noodzakelijk de schuld van de organisatie, maar eerder het gevolg van teveel beurzen op korte termijn.
Tijdens de autorit er naar toe besef je onmiddellijk dat je je in Brussel bevindt. De jacht naar een parkeerplaats verloopt moeizaam. Akkoord, er is een geldig argument om me er – terecht – op te wijzen het openbaar vervoer te nemen. Als de NMBS en MIVB op hun beurt de ervaring klantvriendelijker maken dan neem ik het in overweging.
Old School
Tour & Taxis is een schitterende locatie. Het gebouw ademt een stuk oude Brusselse geschiedenis uit. Ik houd er wel van. Waar de Comic Con beurzen steeds in slagen is de oude F.A.C.T.S.-vibe te benaderen. De grote ketens lijken afwezig, het aantal standen met Funko POP ligt beduidend laag en er is veel vintage speelgoed te koop. Weliswaar aan exuberante prijzen, maar in vergelijking met het huidige facts is er behoorlijk veel te vinden.
Mij valt vooral op, en dat valt op alle beurzen stilaan op, dat de vintage dat er te vinden is steeds meer van dubieuze kwaliteit is. Het karton is geplooid of gekreukt. De dozen lijken in vochtige ruimtes te zijn bewaard. De blisters en inhoud zijn verkleurd. Het is begrijpelijk dat na 30 jaar niet alles even gaaf blijft, maar durf er dan ook de hoofdprijs niet voor te vragen.
Ik moet dringend
Het gebrek aan sanitaire voorzieningen is pijnlijk, en dit laatste zal voor sommige bezoekers letterlijk te nemen zijn. De rij met wachtende vrouwen is lang. Er lijkt geen eind aan te komen. Omdat er geen toiletdame aanwezig is, blinken de toiletten niet uit in hygiëne. Is het belangrijker om een beurs van de juiste standen en interessante gasten te voorzien, en de rest te verwaarlozen?
Het toiletprobleem is slechts een van de voorbeelden van het gebrek aan een deftige organisatie. Tegen de middag is het er zeer druk, en iedereen loopt als een verdwaalde zombie rond. De zalen lopen op elkaar in, en het is soms niet duidelijk waar je je precies bevindt. Zaal 1 of 2? Geen idee. Ook in de zaal met de gasten verloopt het chaotisch. De rij voor “C-3PO” Anthony Daniels loopt in zig zag door de zaal. Ik hoor achteraf dat enkele photoshoots met een uur vertraging beginnen.
There is still good in him
Klink ik negatief? Misschien. Ik wil niet liever dat deze kleinere beurzen blijven opboksen tegen de grootschalige, commercieel gestuwde evenementen die Artexis Easyfairs organiseert. Maar laat ons ook eerlijk zijn. Kritisch zijn is productief. Zo maak ik mezelf, oude zeur zijnde, toch wijs.
