Door het steunen van de Kickstarter van Bitmap Books ben ik de trotse eigenaar van The Art Of Point-And-Click Games. Niet alleen is het een visueel overdonderend naslagwerk van nagenoeg alle games in het genre, het is ook een ode aan de nostalgie. De screenshots van klassiekers als Zak McKracken and The Alien Mindbenders en The Secret Of Monkey Island brengen me – in gedachten toch – terug naar de namiddagen dat ik aan mijn Commodore Amiga zat gekluisterd. Ik werd er warempel emotioneel van.
Gestuwd door deze emoties en mijn nood om jullie op te voeden, presenteer ik mijn Top 10 van favoriete Commodore Amiga games.
Top 10 Commodore Amiga games
10 – Defender of The Crown
Jaar: 1986
Ontwikkelaar: Cinemaware, Master Designer Software
Genre: Veroveren
The story: Koning Richard Leeuwenhart heeft zijn thuisland verlaten en laat een machtsvacuüm over. De overgebleven heren besluiten dan maar te vechten voor de heerschappij. Stapsgewijs moet je als speler shires (provincies) veroveren. Dat kan door een grootschalige aanval, stiekem het kasteel van je vijand binnen te vallen of de schurk Robin Hood op te trommelen.
Waarom in de lijst: Op zich heeft het spel weinig om het lijf. De graphics ogen mooi maar zijn, zelfs voor zijn tijd, zeer statisch. Omdat ik veel toffe herinneringen heb aan die woensdagnamiddagen dat ik dit spel met vrienden voor het kleine schermpje speelde mag het in mijn Top 10.
9 – Zak McKracken and The Alien Mindbenders
Jaar: 1988
Ontwikkelaar: LucasArts
The story: Zak McKraken, een gemiddelde kantoorbediende, heeft vreemde dromen. Voor hij het goed en wel beseft moet hij de wereld redden. En zwemmen met dolfijnen.
Waarom in de lijst: Hoogstwaarschijnlijk het eerste point-and-click adventure dat ik speelde, en zonder twijfel één van de moeilijkste. Sommige stappen zijn evident. Anderen moet je toch even over nadenken. Wie staat nu stil dat het in de gloeilamp elektrocuteren van je goudvis het personage een slechte karma geven? En dat het spelverloop daardoor een andere wending neemt.
8 – King Of Chicago
Jaar: 1986
Ontwikkelaar: Cinemaware, Master Designer Software
The Story: Een gangster wil de macht overnemen na het verdwijnen van Al Capone. Daarvoor moet hij eerst zijn baas uit de weg ruimen of van zijn pensioen overtuigen, zijn dame soigneren en zijn personeel tevreden houden.
Waarom in de lijst: Het leuke van King Of Chicago was de variatie in de gameplay. Het hoofddoel, de grootste gangster van Chicago worden, kon je niet alleen met geweld, maar ook met een vlotte babbel, bereiken. Dat babbelen was steeds grappig. Had je zin om je dame Lulu te beledigen, of het personeel uit te kafferen, dan liet het spel dit toe. Alleen…te grove conversaties konden verkeerd uitdraaien. Kreeg Lulu niet genoeg liefde, dan kreeg jij de kogel. Eenmaal uitgespeeld probeerde je het telkens op een andere manier te doen.
7 – TV Sports: Football
Jaar: 1989
Ontwikkelaar: Mirror Image
The story: American Football. Speel een competitie en win de Super Bowl.
Waarom in de lijst: Onmogelijk om met het latere, en veel betere Madden NFL te vergelijken. Maar TV Sports: Football was op dat moment het beste football spel op PC. Visueel was het sterk, maar de gameplay vertoonde glitches. Eenmaal je doorhad hoe je makkelijk een Touchdown kon scoren, maakte je je tegenstander makkelijk in met hoge scores.
6 – Syndicate
Jaar: 1993
Ontwikkelaar: Bullfrog Productions, Ocean Software
The Story: In een verre toekomst zet men teams van cyborgs in om steeds moeilijkere missies uit te voeren.
Waarom in de lijst: Syndicate was één van de beste tactische spelen op eender welke console. Het was pure verslaving. Na de eerste missie en de bevrediging als ik die afsloot, wou ik zo snel mogelijk naar de volgende. Wat op zijn beurt tot enkele late avonden heeft geleid.
5 – Wings
Jaar: 1990
Ontwikkelaar: Cinemaware
The story: Jij bent een piloot in Wereldoorlog I. Aan boord van je tweedekker vecht je tegen de Duitse bezetter.
Waarom in de lijst: Wings was meer dan een simpele flight simulator. Wings gaf mij het gevoel dat ik aan het front zat. Het lezen van het dagboek en het overleg met de commandant voor elke missie beklemtoonden het belang van sfeer en verhaal. Naarmate het spel vorderde, steeg de moeilijkheidscurve gradueel. Maar de innerlijke vreugde als je eindelijk de Rode Baron neerhaalde bleef een hele leven bij je.
4 – Sid Meier’s Pirates
Jaar: 1987
Ontwikkelaar: Sid Meier
The story: Als piraat krijg je de kans te handelen en te plunderen in de Caribische Zee. Wordt bevriend met de plaatselijke politici en trouw met hun dochter.
Waarom in de lijst: Bij het opstellen van deze lijst werd duidelijk dat Pirates het meest intensieve spel uit mijn jeugd was. Zo had ik een eigen kaart getekend waar alle steden en havens op getekend werden. Ik noteerde wat hun belangrijkste handelsgoederen waren. Met de sextant bepaalde ik waar deze locaties zich bevonden en hoe ik optimaal routes kon nemen. Geen enkel spel, zelfs niet Anno 1602 (1998), kwam ook maar in de buurt.
3 – Rainbow Islands
Jaar: 1989
Ontwikkelaar: Fukio Mitsuji
The story: Een vrolijke dwerg verzamelt diamanten en verslaat kleurrijke vijanden met zijn magisch regenboogje.
Waarom in de lijst: Een arcade game zoals ze niet meer gemaakt worden. Het is eeuwen geleden dat ik het nog heb gespeeld, en ik vraag me af of ik de behendigheid nog heb, want ik was hier best goed in. Behalve de laatste boss. Die was te moeilijk.
2 – Championship Manager
Jaar: 1992
Ontwikkelaar: Sports Interactive
The story: Begeleid je favoriete voetbalploeg naar grote sportieve successen. Of naar de afgrond.
Waarom in de lijst: Het spel waar ik verliefd op werd en bleef. Met de denkbeeldige sigaar in mijn mond bestudeerde ik balkjes en statistieken. Alles om mijn ploeg – en het was steeds Manchester United – de beste van Europa te maken. Championship Manager leerde me cijfers interpreteren op verschillende pagina’s. Iets wat me op de werkvloer heeft geholpen. Ik ben de nieuwe edities blijven kopen tot 2017. Dan bleek dat het iets te realistisch was geworden, en ik er te veel tijd in moest pompen.
1 – The Secret Of Monkey Island
Jaar: 1990
Ontwikkelaar: LucasArts
The story: Piraat-in-wording wil echte piraat worden.
Waarom in de lijst: Guybrush Threepwood, Stan the Salesman, Carla the Swordfighter en LeChuck. Iedereen heeft zijn favoriete point-and-clicks. The Secret Of Monkey Island was de mijne. Twee jaar geleden heb ik het nog eens gespeeld. Het is verouderd en het verhaal verloopt traag, maar het blijft onnavolgbaar. De humor, de absurditeit en de moeilijkere puzzels, alles is intact. Wie zelf de ambitie heeft om een beroemde piraat te worden kan op ClassicReload terecht.
Wie zelf over zijn favoriete games wil vertellen kan dat hieronder in de comments. Misschien lees ik het wel.
[sgmb id=”1″]
Amiga heb ik verschrikkelijk veel tijd op gespeeld.
Een aantal van mijin favorieten die me zo te binnen schieten:
1. Stunt Car Racer
2. Indy 500
3. F/A-18 Interceptor
4. Toyota Celica GT
5. Kick off
6. Red Sector demo maker (niet echt een game, maar heel leuk om mee te spelen)
7. Hunter
8. Lemmings
9. Cannon Fodder
10. James Pond
11. Speedball 2
12. Jimmy White’s Whirlwind Snooker
13. Super Cars 2
Dank voor je reactie. Goede keuzes trouwens.
Kick Off en Cannon Fodder (en zijn broer Sensible Soccer) stonden op mijn shortlist. Jimmy White’s Snooker wordt nog steeds als één van de betere snooker-games gerekend.
Racegames vond ik altijd leuk. Bij Toyota Celica vond ik het destijds bijzonder dat de auto een ruitenwisser (en regen) had en je een beetje het gevoel had dat de auto wegglipte. Indy 500 speelde ik nooit de race, maar was m’n doel altijd iedereen voor de finish proberen uit te schakelen. Hunter is eigenlijk een hele vroege voorloper van GTA (je kon lopen, maar ook voertuigen besturen). En die vliegtuigsimulator was het leuk om rond te vliegen. Ik speelde altijd maar weinig van de missies. Is echt wel jeugdsentiment. We hadden destijds een enorme collectie, maar het waren er altijd een handjevol waar ik naar terugkeerde.
Durf ik het vragen?
Waren dat allemaal originele versies van de spellen? 🙂
De hoeveelheid kopieën die wij verdeelden…
Al het bewijs is er niet meer, maar dat waren inderdaad geen originele versies. Wij hadden een archiefkast (met vier hele diepe laden) en nog een kast van ongeveer een meter hoog gevuld met van die grote floppy’s. M’n vader bracht bijna wekelijks een stapel vol nieuwe mee van een kennis die hele goede connecties had. Dus ik was in dat opzicht erg verwend…