Terug van nooit weggeweest staat er een nieuw overzicht met 80’s muziek voor jullie klaar. Nooit relevant, altijd vergankelijk, maar steeds entertainend. Of dat hoop ik toch.
https://www.instagram.com/p/BlgAS8KDH_f/
The Message – Grandmaster Flash & The Furious Five (1982)
Grandmaster Flash wordt als één van de grote pioniers van de rap en hiphopmuziek beschouwd, en juist daarom wou ik de cd in mijn rek. Alles voelt zeer experimenteel aan en de sound is niet vast te pinnen, maar gelukkig centreert het gehele project zich rond één nummer, The Message.
Jammer genoeg doet de cover van de cd me ook denken aan The Get Down, het stopzetten van de reeks door Netflix en dat maakt me treurig.
Persoonlijke favoriet: The Message. De tekst blijkt nog steeds pijnlijk accuraat.
https://www.instagram.com/p/Bm3a4eBjKzB/
Pop Art – Transvision Vamp (1988)
Ik beschrijf het project graag als het liefdeskind tussen Johnny Rotten en Britney Spears. Dat mag je nemen zoals het geschreven staat. Soms herken je de ongebreidelde passie waar de ouders zich die nacht aan bezondigden, maar soms wordt pijnlijk duidelijk dat er heel wat hallucinogenen aan te pas waren gekomen.
Gelukkig speelde bij Transvision Vamp de muziek een bijkomstige rol. Alles draaide rond de blonde Wendy James, ooit de natte droom van mening puber. Het kind was ongetwijfeld knap, maar ze kon geen toon houden.
Persoonlijke favoriet: Trash City. AKA het openingsnummer. I Want Your Love klinkt teveel als een Songfestivalnummer.
Bauhaus – The Singles 1981 – 1983 (1983)
Wanneer ik de deze cd op een rommelmarkt in een verzamelbak zag liggen, twijfelde ik niet. Eerlijkheid gebiedt me te melden dat ik niet met Bauhaus ben opgegroeid. Ik heb ik pas eind jaren 90 leren kennen nadat een vriend me er de aandacht (“Ken je dat niet? Hier moet je naar luisteren!!”) op vestigde.
Bevreemdend, hard en steriel, maar eeuwig geniaal.
Persoonlijke favoriet: Ik kan die live versie van de Bowie-cover Ziggy Stardust best smaken.
https://www.instagram.com/p/BlISUmrDM5w/?taken-by=80sgeek_blog
Bon Jovi – Bon Jovi (1984)
Sommige groepen evolueren of transformeren. Andere groepen durven experimenteren of exploderen. Bon Jovi durft al eens – 35 jaar lang – hetzelfde blijven. Dit debuut klinkt bijgevolg eender als elke ander Bon Jovi album (alles tot en met Cross Road) dat ik huis heb.
Dat kun je als een groot voordeel nemen. Als je van hun sound houdt, dan weet je wat je in huis neemt.
Persoonlijke favoriet: Runaway. Niet onterecht hun eerste hit.
[sgmb id=”1″]
Transvision Vamp – Hanging out with Halo Jones … <- Hiervoor verdienen ze liefde.
Los hiervan. Ga vooral de zangeres niet googlen. Tijd is een wrede bitch.
Natuurlijk googel ik dat. Daarna besef ik dat ik beter naar je had geluisterd.
Wat vond je zelf van de rest van het album?
Het is heel erg van zijn tijd. Ik merk dat ik bekender met de band was dan ik aanvankelijk dacht. Het zal waarschijnlijk stuk gedraaid zijn op de populairdere Nederlandse radiozenders.