Geluk schuilt in een klein hoekje. Of beter, geluk schuilt in een klein hoekje van een aftandse boekenkast bij Tweedehandswinkel Bonte (niet te verwarren met Veilighuis Bonte of dokter F. Bonte, red.). In één van de talrijke volgepropte en tot de nok met strips, boeken en Blu Rays gevulde kasten die de winkel rijk is doe ik een supervondst. Stickeralbums. Panini.
Daar zit misschien iets interessants tussen voor je. Denk je? De wereld is een speurneus armer als je in je winkel blijft, Peter Bonte. Misschien zit er iets interessants tussen? No shit, Sherlock. Ik start onmiddellijk met snuisteren.
De eerste dat ik mijn handen houd? Uit 1981. In goede staat. Compleet. Capitaine Flam. Captain Future voor de anglofielen onder ons. Of die ruimtereiziger uit de gelijknamige tekenfilm (zie het filmpje onderaan de blogpost, red.) die op Club Dorothée te zien was.
Mijn dag kan niet meer stuk. Wat zeg ik? Mijn week, mijn maand. Als kind had ik na enkele weken sparen en ruilen dit stickeralbum quasi vol. Dat ik het daarna in volle puberteit aan de kant en aansluitend in de papierbak gooide, beschouw ik als een eeuwige jeugdzonde. Maar wat wil je? Als tiener distantieer je je van alles wat je kindertijd doet denken, om daarna als volwassene op jacht te gaan naar items uit diezelfde kindertijd. Daar hoort een album van Panini altijd bij.
Alleen is het moeilijk om betaalbare exemplaren van complete stickeralbums te vinden. De secundaire markt is enorm grillig, en er worden exuberante bedragen voor gevraagd. Eigenlijk had ik de zoektocht al lang opgegeven, en was ik het daarna zo goed als vergeten. Tot ik het bewuste stickeralbum in de winkel in mijn handen houd. Dan komt het allemaal terug. Het openen van een pakje (5 Belgische frank!). De geur van verse stickers. Het nauwkeurig kleven in het album. Tastbare nostalgie. Ik twijfel niet. Ongeacht de prijs koop ik het.
En deze keer belandt het niet in de papiermand.
[sgmb id=1]
amai, ik kan dat muziekje nog woord voor woord meezingen!
Een geluk dat we het niet hoeven te horen.