Fotoverslag: 2e Grote Internationale Playmobil Beurs (Balen, 25-26/02/2017)

Weet je wat het is? Playmobil brengt mensen samen.

2e Grote Internationale Playmobil Beurs Balen

Playmobil promoten doe ik steeds met een dubbel gevoel. Enerzijds wil ik blijven genieten van de laagdrempeligheid en betaalbaarheid van het product, maar anderzijds gun ik alle hobbyisten en bouwers evenveel lof en (h)erkenning als hun LEGO-tegenhangers. Nu, met Playmobil Ghostbusters in aantocht zie ik een wijziging van het status quo.

Maar in Balen zorgt Connect To Smile voor een tweede geslaagde beurs. Voor een luttele 3 EUR kun je genieten van heel wat verdraaid indrukwekkende diorama’s.

Omdat ik er het weekend met het gezin verblijf (mag ik jullie en passant B&B 15Inn aanraden), schuim ik de eerste dag voornamelijk kraampjes af. Er valt heel wat te vinden als je goed zoekt en (vooral!) vergelijkt. “Never buy from the Germans” blijft ook volgend jaar een geldend credo. Ook de Fransman die verkiest een gesprek met een vriend verder te zetten in plaats van mijn aankoop af te ronden, heeft die dag een klant minder. Maar niet getreurd, in wat een contradictio in terminis lijkt, geven de Nederlanders je de mooiste prijzen en het meest gevarieerde aanbod.

Als je tussen het roefelen – spreektaal voor ongecontroleerd zoeken in talrijke curvers – een verwaaid stukje LEGO terugvindt, kun je enkel teleurgesteld zuchten. Een beetje quality control is noodzakelijk.

En ik wil dat woord nog even gebruiken. Ik besef dat kunst subjectief is en dat ik wellicht op iemands tenen trap, maar de door het speelgoed geïnspireerde schilderijen stralen een ongezonde dosis amateurisme uit. Die plaats kon gebruikt worden voor een Geschiedenis van Playmobil-stand die ik er vorig jaar zag.

A Picture Tells A 1000 Words

Belangrijkst zijn natuurlijk de diorama’s.

Van het gigantische, en bulkend van details, Tour De France tot het reusachtige Het Shopping Center (zo’n 3000 figuren weet bouwer Arno Vermeulen me te vertellen) en het vol verborgen schatten Vikingsdorp en Inca-parade, alles straalt perfectie uit. Ook het 123-eiland weet me – tegen eerdere vrees – te charmeren.

Omdat ik mijn favoriete nonnen zie sla ik een praatje met één van de makers van het reusachtige Batal Of Chateau Comtal. Op mijn vraag of de geseling van ketters ook in het diorama is verwerkt kijkt hij even verbaasd. “In de Middeleeuwen werden ongelovigen door de kerk hardhandig op andere gedachten gebracht.” “Neen, mijnheer, voor zoveel detail gaan we niet. Maar wie weet wat er zich achter de muren afspeelt.” Touché.

Natuurlijk is er altijd een diorama die je het meest raakt. De kermis illustreert voor mij alles wat me jaloers maakt op het talent van de bouwers. Meer dan een hoogtepunt van creativiteit is dit een ode aan het verleden. Het schietkraam, de eendjes, de rups en het luna-park. De blinkende lichtjes, die oude kermisgeluidjes, het popdeuntje die we met de botsauto’s (en het meisje dat we daar leerden kennen) associëren en de bewegende armpjes van de grijpkranen. Dit is AF! Het raakt me danig dat ik ter plaatse beslis tegen volgend jaar zelf een dio te maken.

Maar voor we zover zijn, deel ik graag de foto’s van deze beurs met jullie.