Michael Jackson en Thriller
Dit is het uitgelezen moment om een belangrijke fase uit mijn tienerjaren met jullie te delen.
Tussen 1987 en 1989, van mijn 14e tot mijn 16e, was Michael Jackson mijn grote idool.
Die idolatie ging best ver. Naast het aanschaffen van alle elpees volgden en de losse singles en dan nog eens de 12-inches. En de picture discs. Ik zong die dan, tot grote ergernis van mijn moeder die het na 10 beurten wel gehoord had, luidkeels in mijn kamer mee. De hoo’s, de haa’s, en het grijpen naar het kruis. Ik imiteerde de total package.
Ik kocht ook de boeken en tijdschriften natuurlijk. En de posters, de buttons, de postkaarten uit de Cartoon – de Jelly Jazz uit een ver verleden – en de T-shirts. Oh ja, dan vergeet ik bijna het dekbedovertrek. Niets voelt veiliger als tiener dan onder de armen van een in zwarte leder gegoten Michael Jackson te slapen.
Voila, het is er uit. Dat lucht even op.
Eigenlijk heb ik best geluk gehad. Er bestonden ergere muzikale helden om te volgen. Dan denk ik met enig medeleven aan een jeugdvriend die dweepte met Queen en Freddie Mercury. Van dat soort misstappen ben ik godzijdank bespaard gebleven.
Hij was de grootste
Waarom kies ik deze week voor Thriller? Een clip dat veel vroeger werd uitgebracht dan ik echt fan werd?
Waarom? Omdat Thriller terecht als zijn magnus opus mag gezien worden. Nooit was hij creatief en muzikaal beter dan tijdens zijn Thriller-periode. De lange videoclip dat eigenlijk een perfect geregisseerde kortfilm is. Het woord geniaal en onnavolgbaar worden soms te vlug in de mond genomen, maar hier is het op zijn plaats. Thriller is pure perfectie.
Zo herinner ik me dat die typische danspasjes tijdens de Britse ochtendtelevisie – ik gok op Saturday Starship – werden aangeleerd. Ik zocht me gek naar een clip, maar vond em niet. Nu, vermoedelijk werd het overal wel ergens getoond. In de jaren 80 was Michael Jackson overal.
Is het erfelijk?
Wat blijkt? Vorig jaar liet ik mijn jongste zoon even deze clip van Thriller zien. Ik wou hem – op zijn vraag – tonen welke muziek zijn vader vroeger zeer graag hoorde. En of ik nog clips van de goede man wou tonen, en wat nummers op zijn Kidizoom wou plaatsen…
Weet je, karma werkt in vreemde kronkels. Net zoals mijn moeder bijna 30 jaar geleden heb ik het nu ook wel gehoord.
Volgende week nummer 23. Obscuriteit is de boodschap.
Ben je die toevallige nieuwe lezer, dan raad ik je onderstaand artikel aan.
De volledige playlist van Hits Of The 80s is trouwens te beluisteren via YouTube.
Van de drie grootste artiesten uit de jaren tachtig, MJ, Madonna en Prince, pruim ik vooral de muziek van de laatste in dit rijtje nog. Madonna soms, meer uit nostalgie dan dat ik het nu echt lekkere muziek vind. MJ – spoel maar door.
@Michael, ah neen. Thriller blijft als volledige lp even stevig als destijds.
Al ben ik het met je eens dat op videoclipgebied MJ wel een pionier was. We zaten allemaal te wachten vroeger op ‘de nieuwe Jackson’ .
@Michael Slaan en zalven? de clips, uiteraard, steeds een happening. Toen de eerste single van Bad werd gereleased had hij dan nog het lef dat zonder clip te doen.
Wat was de eerste single ook alweer? Ik kan me namelijk herinneren dat wij voor de clip van het nummer Bad thuisbleven en dat de premiere op tv echt een happening was.
De eerste was (I Just) Can’t Stop Loving You.