Iedereen heeft zijn eigen Shangri-la. Een droomstad waar je weleens zou willen zijn of beter nog: wonen. In deze 21ste eeuw is het modieus om dan op de proppen te komen met Beijing, Lissabon of zelfs Luanda. Mijn droomstad is het New York van de jaren tachtig.
New York was (en is natuurlijk nog steeds) de hoofdstad van de westerse wereld. Maar in de jaren tachtig broeide het. De stad was zo goed als failliet, crimineel en de huizenprijzen waren relatief bescheiden. Dat zorgde voor een broedplaats van talent.
Keith Haring is onlosmakelijk verbonden met de eighties.
Stel je voor… in een nachtclub zingt de jonge Madonna nog in een bandje dromend van wereldfaam. In de NBC Studios krijgt de onervaren David Letterman ergens laat in de avond een talkshow. Zwarte jongeren in de Bronx perfectioneren de Hip-Hop. En dan de heerlijke kunstwereld waarin Andy Warhol zijn laatste jaren in het stof versleet en jonge talenten opstonden als Jean-Michel Basquiat en Keith Haring. De laatstgenoemde kwam eind jaren zeventig als jonge knul naar de stad om een kunstopleiding te volgen en gebruikte de stad als zijn canvas.
Keith Haring is onlosmakelijk verbonden met de eighties. In New York tekent hij voor het eerst de mannetjes waarmee Haring meteen een nieuwe beeldtaal uitvond. Ondanks zijn volgepropte werken kun je zijn platen ‘lezen’. Met een beetje goede wil kun je zijn stijl omschrijven als een soort klare lijn in de fijne kunsten.
En als je denkt aan de klare lijn dan zeg je België en dan denk je al snel aan de zomer van 1987 toen Keith Haring een zomer in Knokke doorbracht. De Belgische badplaats voelde voor hem aan als thuis en schiep een soort band tussen de artiest en België.
De jaren tachtig betekende niet alleen de opkomst van Keith Haring. Uiteindelijk zouden ze ook zijn ondergang worden want geheel in stijl van dat decennium zou Haring in 1990 (helaas) overlijden aan de gevolgen van aids.
De gedachten aan het New York van de jaren tachtig en het verhaal van Keith Haring zijn gekruid met een zekere romantiek. Hoe het echt is geweest kun je alleen vertellen als je er zelf bij was.
Maar heel soms gebeurt er iets waardoor er ineens een gat word geslagen tussen 2017 en het New York van de eighties. Op YouTube werft al twee jaar een video rond daterend uit 1983. Een New Year’s Eve Party georganiseerd door een jonge Haring waarbij je de kunstenaar ziet tussen zijn werk en omringd door vrienden. Proostend op het kersverse jaar 1984 en totaal niet wetend wat voor een leven hij tegemoet gaat.
[sgmb id=”1″]