Queen Emeraldas Volume 1 kocht ik impulsief. Ik had zo genoten van Captain Harlock Space Pirate – Dimensional Voyage dat ik een gok nam op deze voor mij onbekende titel. Een ruimteverhaal van dezelfde schrijver Leji Matsumoto met een personage dat zo goed als identiek op Captain Harlock lijkt. Ik verwachtte meer van hetzelfde.
Maar hoewel er raakvlakken zijn, is Queen Emeraldas anders. Totaal anders.
[su_quote]I am Emeraldas. The woman who entrusts her very existence to the endless Sea of Stars through which she journeys.[/su_quote]
Queen Emeraldas
Leji Matsumoto (auteur, tekenaar)
Kodansha Comics, 2 volumes, 416 pagina’s
Voor ik met de gewichtige woorden tover, leg ik best even enkele zaken uit. Queen Emeraldas is niet de naam van het vrouwelijke hoofdpersonage, maar van haar ruimteschip. Het schip, dat lijkt op een zeppelin waar een piratenschip onder bengelt, heeft namelijk een eigen wil. De vrouw wordt door associatie Emeraldas of plechtiger Pirate Queen Emeraldas genoemd. Haar achtergrond wordt enigszins uitgelegd, en om die verhaallijn volledig te kunnen volgen en in bredere context te plaatsen, zou ik Galaxy 999 moeten lezen. Helaas blijkt deze zo goed als onvindbaar of onbetaalbaar. De anime wil ik vermijden, omdat deze een andere vibe aan de verhalen geven. Maar dit allemaal terzijde. Terug naar het hoofdverhaal.
To Infinity And Beyond
Centraal staat de Hiroshi Umino, een van aarde gevluchte jongen die zijn weg zoekt in het heelal. De trades mogen dan wel haar naam dragen, Emeraldas is slechts een nevenpersonage in het verhaal. Hoewel haar motivatie onduidelijk is, lijkt zij als beschermengel over Hiroshi te waken en redt ze hem uit enkele penibele situaties.
Net zoals Captain Harlock beweegt ze als een schim doorheen het heelal. Mensen spreken haar naam vol ontzag. Al mag eer voor haar zeer belangrijk zijn, regelmatig ontpopt ze zich als een koelbloedige moordenaar. Macht en geweld zijn de belangrijkste drijfveer van mensen. Allemaal zijn ze teleurgesteld waar ze terecht zijn gekomen. Er is geen plaats meer voor dromen of ambitie. In de toekomst is dus weinig veranderd.
Meer dan een avontuur
Oorspronkelijk in 1978 uitgebracht, tonen de verhalen hun leeftijd niet. Toch is Queen Emeraldas een kind van zijn tijd.
Persoonlijk merk ik veel gelijkenissen met Man-Thing, een personage uit het Marvel Universum dat ook zijn oorsprong in de jaren 70 vond. Niet dat ze visueel op elkaar lijken, maar hun plaats binnen hun verhaal loopt parallel. Beiden spelen een minimale rol in de gebeurtenissen. Beiden worden gevreesd.
De wereld van Queen Emeraldas heeft ook veel gemeen met die van Alien (1979, Ridley Scott). Het heelal is donker, desolaat en oneindig. Gevaar schuilt om elke hoek. Is het toeval dat beide verhalen op quasi hetzelfde tijdstip worden bedacht? Of vormt Star Wars (1977, George Lucas) de grote inspiratie?
Black & White
Zonder overgang wil ik het over de tekenstijl hebben. Leji Matsumoto gebruikt graag zwart. Veel zwart. Laat dat niet afschrikken. Het detail dat hij met witte lijnen in het zwart stopt brengt alles tot leven.
Zijn tekenstijl oogt rustig, en eigenlijk past dat wonderwel bij het trage verloop van het verhaal. Er is weinig tekst. Geen ellenlange beschrijvingen van wat je ziet. Queen Emeraldas moet het hebben van sfeer. De lezer kan zelf wel uitmaken wat er gebeurt.
Als ik de volgorde en opbouw van een review wil volgen, dan dien ik af te sluiten met een oordeel vooraleer ik er wat willekeurige sterren onder plaats. Laten we dat achterwege houden. Ik heb alvast genoten van de 2 dikke volumes van Queen Emeraldas. Wie dezelfde gok wil nemen, kan ze voor zo’n 21 EUR bij Amazon kopen. Of ergens anders. Your call.
[sgmb id=”1″]