Die eerste kennismaking met Totoro
De eindcredits van My Neighbour Totoro lopen nog als de filmzaal van de Brugse Liberty verlicht wordt. Hoopvol kijk ik naar mijn zonen. “En, hoe vonden jullie em?”
“Beetje saai”, zucht mijn jongste. “Super”, weet de oudste.
Ergens heb ik deze gemengde kritiek wel verwacht. Kan ik er zo makkelijk van uit gaan dat mijn kinderen deze trage en diepgaande anime in hun hart sluiten?Dit vroege meesterwerk van Hayao Miyazaki moet immers opboksen tegen de zingende dieren van Disney en het gratuit geweld van de hedendaagse tekenfilms.
Ondanks zijn bijna 30-jarige leeftijd staat My Neighbour Totoro niet alleen als anime, maar als volwaardige film, nog steeds als een huis.
Maar toch kan ik op een geslaagde filmvoorstelling terugkijken. Ondanks zijn bijna 30-jarige leeftijd staat My Neighbour Totoro niet alleen als anime, maar als volwaardige film, nog steeds als een huis. De wereld waarin zwarte stofwezens (de makurokurosuke), een spookachtige treinkat en een grote bosgeest slash teddybeer – hoe kan je Totoro anders omschrijven? – hun positieve boodschap voor het behoud van de natuur beklemtonen, kan je nu enkel als profetisch beschouwen. 
Je kunt een geldig argument voor de meerwaarde van de digitale ommezwaai naar voor schuiven. Maar een met de hand getekende animatiefilm straalt steevast meer warmte uit. In elk gedetailleerd takje dat van de grote boom dwarrelt, in elke stilzwijgende blik van Totoro en in elke schreeuw van het hoofdpersonage Mei voel je de liefde voor de metier die Miyazaki en zijn team aan boord leggen.
Het Kuma Anime Film festival
Soms lijkt het evidenter naar de Kinepolis te trekken. Maar het Kuma Anime Film festival geeft een overijverige vader de kans de klassieker My Neighbour Totoro aan zijn gezin voor te stellen.
Bovendien biedt het ons de gelegenheid om nog eens in een oude typische cinemazaal plaats te nemen. Binnenkomen in die rustieke foyer waar je na het inruilen van je online ticket een groene stub van de rol krijgt, waarop de enthousiaste kassier handgeschreven Totoro schrijft. Plaatsnemen in de fauteuils voor het grote scherm nemen me onmiddellijk terug naar mijn jeugd en die zaterdagmiddagen in de Oostendse bioscopen. Ook dat gevoel wou ik delen.
Druk is het er niet. Ligt dit aan het gebrek aan zichtbaarheid of promotie? Had Peter Bonte het niet op zijn tijdslijn geplaatst dan was dit festival compleet aan mij voorbij gegaan. Wellicht komt het grote manga minnende publiek later op de dag toe. Op de affiche staan naast enkele duidelijke volwassen anime ook het populaire One Piece en Final Fantasy geprogrammeerd.
De filmpjes over zwevende beertjes en vliegende stoeltjes worden gesmaakt, de snoeiharde manga waar de hersenen er letterlijk in het ronde vliegen doen ons fronsend naar elkaar kijken.
Verder kun je ook deelnemen aan enkele randactiviteiten. In een kleine screening room opteren we om Japanse kortfilmpjes te bekijken. De omschrijving “voor jong en oud” interpreteer ik de volgende keer enigszins anders. De filmpjes over zwevende beertjes en vliegende stoeltjes worden gesmaakt, de snoeiharde manga waar de hersenen er letterlijk in het ronde vliegen doen ons fronsend naar elkaar kijken. Afsluiten met Star Wars Tie Fighter Wars scoort wel.
Voor herhaling vatbaar
Het Kuma Anime Film Festival mag wat mij betreft een jaarlijkse traditie worden. Als ze bij de volgende editie opnieuw een Miyazaki klassieker op hun menu zetten, en hun kortfilmpjes wat gerichter kiezen, kom ik met plezier terug.
[sgmb id=”1″]
