We genieten allemaal wel van Comic Book Men of Toy Hunter, waar we een nostalgische glimp van oud speelgoed of verzamelingen te zien krijgen. We vinden het best leuk om in iemands mancave te gluren. Only in America? In Uit De Kast ga ik op zoek naar de verzamelaar in onze buurt en laat ik hem aan het woord.
Domiek Hoet. Bassist. Filosoof. Levensgenieter. Verzamelaar. King Hiss.
[su_quote cite=”Dominiek Hoet”]“Volgens mij, als een kind vroeger iets van speelgoed wou, was dat omdat de verpakking zo mooi was. Gasten stonden toen in de winkel “Dat moet nog een beetje machtig zijn wat er in zit”.[/su_quote]
Het is een bezoek dat ik al een tijdje wou brengen. Naast een grote muziekkenner is hij immers een enthousiaste toyliefhebber. Wellicht is het iets te vroeg in de ochtend naar zijn goesting, maar hij verwelkomt me toch met open armen. Aan zijn diep grauwe stem hoor ik duidelijk dat hij met een kater worstelt.
“Zwoaren avond gister’n.”
Rock ’n Roll in Roeselare.
Toys of Boxes?
De mancave oogt op zich niet zo heel groot, maar het zit em zoals steeds in de details. De skateboards vallen onmiddellijk op, maar ik blijf voorlopig in mijn comfortzone. Goed dat ik wat G.I. Joe zie blinken. Het is de ideale ijsbreker.
“Men Rattler staat nu pas uit.”
Toch niet voor mij?
“Bwah ja, eigenlijk wel. Zodat diene mens wat deftige foto’s kan trekken.”
Sympathiek van je. Je verzamelt heel nostalgisch, vertelde je vooraf.
“Toys zijn voor mij mijn jeugd. Ja, als kind wou ik dat. Daarom verzamel ik nu stuff dat ik vroeger had of wou hebben.”
Had je veel als kind?
“Weet je, mijn ouders hadden het vroeger niet zo breed. Figuren op kaart, 200 tot 300 frank, vergeet het. Te veel geld. Als mijn ouders dan toch iets kochten was het een voertuig, want daar zat zo’n manneke bij. Maar toch, die grote dingen waren toen 1500 frank (zo’n 40,00 EUR). ”
1500 frank was inderdaad veel geld.
“Als er solden waren gingen we dan naar de Euroshop. Je kon daar toen dingen van 100 frank kopen. Dat lag allemaal in dozen van hier pak maar mee. Dan pas kreeg ik er nog. Mijn moat had een Hydrofoil. Dan moest ik bij hem spelen, want ik had dat niet. Nu wel. Het is geen complete, maar dat is niet erg. Het blijft een machtig stuk. En dan vooral de dozen.”
Juist, jij dweept met de boxes. Waarom eigenlijk?
“Dozen…de dozen. Die artwork. Volgens mij, als een kind vroeger iets van speelgoed wou, was dat omdat de verpakking zo mooi was. Gasten stonden toen in de winkel “Dat moet nog een beetje machtig zijn wat er in zit“. Allez, kijk bijvoorbeeld naar die Skystriker. Daar heb je Europese en Amerikaanse dozen van. Maar dan verschillen ze van uiterlijk op de cover.”
Maar het blijft dezelfde Skystriker?
“Dat is het rare, die toy blijft dezelfde. Daar was ik wel een beetje ontgoocheld.”
Het is wel een mooi exemplaar. Puur Top Gun.
“Die van mij, die is zo wit. Het is de schoonste dat ik heb. Maar broos…broos. Qua speelbaarheid is het moeilijk. Die kleine wieltjes die inklappen. Maar dat is hetzelfde verhaal met M.A.S.K.. Joe is dan nog t’beste.”
[su_quote cite=”Dominiek Hoet”]Zo saai. Hetzelfde met He-Man. Dat is net alsof je naar school gaat. Al die lessen…[/su_quote]
Je hebt van beide behoorlijk veel. Wat is je favoriete line?
“M.A.S.K.. Het is wel breekbaar, maar de artwork op de verpakking maakt veel goed.”
Terug naar de verpakking dus.
“Die doos van Rhino. Machtig. Eén van mijn pronkstukken. Als je dat vergelijkt met die van Boulder Hill. Die doos is lelijk, echt afschuwelijk. Door konden ze zoveel meer mee doen.”
Goede tekenfilm wel.
“Vind je? Als ik dat nu bekijk. Zo saai. Hetzelfde met He-Man. Dat is net alsof je naar school gaat. Al die lessen…”
Tja, dat was de aanpak van Lou Sheimer. Die hield niet van man-on-man violence, en wou in elke tekenfilm een positieve boodschap brengen. Bravestar, Blackstar, The Archies, …je haalt het er zo uit.
“Ja, misschien dat we daar als kind beter mee omgingen.”
Terug naar de dozen. Heb je nog een favoriet?
“Die van de AT-AT. Fantastisch gewoon. En ze zetten er gewoon de toys op. Misschien dat ze dat deden omdat het goedkoper was dan tekeningen. Je kunt daar naar blijven kijken.”
Nog ene?
“He-Man, Masters Of The Universe, dat zijn nog echt schilderijen. Snake Mountain, Castle Greyskull. Kunstwerken.”
KING HISS
Met de verwijzing naar Masters Of The Universe grijp ik mijn kans hem over King Hiss te vragen. Zijn oogjes lichten op. On to topic.
De naam King Hiss komt ongetwijfeld van het personage uit Masters Of The Universe.
“Ja, King Hiss. Kijk, we zochten een naam, en het moest uit 2 delen bestaan. We bleven hangen in die sfeer van de toys. Ik ben een He-Man fan, en toen rolde King Hiss er uit. Het is ook niet gemakkelijk. Uiteindelijk ben je met 4 man, en moet er voor allemaal een band met de naam zijn. Je moet er mee voort doen.”
Juist.
“Beggar’s Canyon bleef even hangen.”
Star Wars…
“Wel, eigenlijk is dat niet zo raar. Bandlid Joost (Noyelle) speelde vroeger bij groepen als Congress en Liar. Die gasten maakten toen veel furore in de underground scene. Die waren er zowat de grondleggers van. Maar meer nog, daar zaten serieuze verzamelaars tussen. Vooral van Star Wars.”
Hoe bedoel je?
“Wel, als je luistert naar die teksten. Dat gaat wel over vechten, maar ook vooral over the Force. Wees eerlijk, die Force, dat is zoals straight edge. Hetzelfde later met de groep Man’s Ruin. Vrouwen en toys.”
Welke muziek brengt King Hiss?
“We gaan tijdens optredens meer voor een sfeer. Stoner, metal, grunge, …”
Ploaten
Nu het over muziek gaat, raakt Dominiek raakt in de mood en gaat hij vrijuit over zijn platenverzameling praten. Nog een passie. Hij toont met plezier heel wat longplays. The Who, Steve Miller, Supertramp, Graceland van Paul Simon, The Osmonds, Iron Maiden.
I remember that.
“Dat zijn mijn kinderjaren. Eigenlijk ben ik opgegroeid met The Who. Sommige kinderen groeiden op met The Sound Of Music. Wij niet. Dat was Tommy van The Who.”
Je ouders?
“Neen, men nonkel. Maar bekijk dat, die albums kunnen je inkaderen en zo aan de muur hangen.”
Dominiek haalt vlug een andere elpee uit. Eric Clapton heeft een belangrijke betekenis.
“Clapton is God. Ik heb er een machtige anecdote van. Mijn vader heette ook Erik, en hij trok als twee druppels water op Clapton. Awel, voor een optreden, en dat was de periode van de bontjassen voor mannen, had hij zo’n jas aan, en mensen spraken hem aan met mr Clapton. Ik toon soms foto’s van mijn vader en van Clapton aan mijn gasten en ze zien het verschil niet.”
Wat was je eerste plaat?
“Born In The USA van Bruce Springsteen.”
Wat als ik je nu vraag wat je meest waardevolle plaat is.
“Weer naar The Who. 2 Sides Of The Moon van drummer Keith Moon. Het is een wreed coole. Zelfs verboden in Engeland omdat er een bloot gat op staat. De tijden veranderen.”
Planken
Hoewel ze me onmiddellijk opvielen, durfde ik er niet over beginnen. Probleem is dat ik bitter weinig, zeg maar niets, over boards ken. Als jonge gast was ik niet gezegend met een groots evenwicht. Maar, je bent nooit te oud of te lelijk om bij te leren. Maar als hij gooochelt met termen als purple dip, stain en wood stain knik ik beleefd.
“Ah ja, mijn planken.”
Ik heb geen benul wat die dingen waard zijn. Ik weet wel dat er verzamelaars voor zijn.
“Er hangt hier meer kapitaal dan in mijn hele huis. Zot, hé.”
Ik ga er nu van uit dat je zelf geskatet hebt.
“Natuurlijk. Rare is, mijn eerste skateboard kreeg ik van een maat.”
Welke was dan je eerste?
“Een Jason Adams.”
Okay.
“Hier, nog een anecdote voor je artikel. Op mijn werk kuisen we elk jaar een deel van de back-end op. Vind ik daar wel geen Bod Boyle met rails en wielen. De tail was er wel af, maar man, dat vind je niet zo maar.”
Dan toont hij nog een specialleke.
“Voor de Batman-liefhebbers. Een Cease and Desist uit 1989. Van die plank werden er maar een aantal van gemaakt.”
Cool.
Posters
“Wacht, ik ga niets zeggen. Ik ga het gewoon tonen.”
Hij haalt heel voorzichtig een filmposter uit de hoes. En het is er ene dat ik onmiddellijk herken.
Beastmaster. Awesome. Pure nostalgie.
“Dat was één van mijn favoriete films als kind. De eerste was de max, de tweede een echte kutfilm”.
Hij is wel zwaar verouderd.
“Juist, onlangs heb ik em nog eens bekeken. Bummer. Zo gemaakt, met die poppen en die effects. Maar, als dit de He-Man film was geweest, dat ging bomme geweest zijn. Beter dan die rommel dat ze officieel uitbrachten.”
Hey, de film had wel een jonge Courtney Cox.
“Is het waar? Herinner ik me dan niet meer.”
Ik zag beneden in de woonkamer nog filmposters.
“Ja, Mad Max. Ik ben daar zot van. Als het kon mocht heel mijn huis er mee vol hangen.”
Niet genoeg King Hiss? Rep je naar hun officiële website. Daar vind je alle informatie rond optredens, merchandise en muziek.
Ook een gemeende dank u aan collega Christophe Vandenberghe voor de muzikale uitleg.
[sgmb id=”1″]
Die dozen zijn super cool, misschien een idee om eigen collectie uit te breiden met op zoek te gaan naar de coole verpakking van de toys!?
Beast Master is echt een golden oldie, was ik ik eigenlijk al vergeten. Die 2 witte fretjes die van alles moesten stelen vond ik cool .
Iedereen uit ons tijdvak heeft Beast Master gezien, denk ik. Die fretjes was ik dan vergeten.