Laat ik er maar eerlijk voor uitkomen. Ik kan enorm genieten van professioneel worstelen. So what. Noem het wrestling, catch of zelfs sports entertainment, het blijft pure fun.
Daarom blijft de jaarlijkse intrede van Eurostars in de Tempelhof van Brugge een avond waar ik met plezier naar uitkijk. De groep rond publiekslieveling Bernard Vandamme brengt telkens een show dat de vergelijking met de grote jongens (WWE, Impact Wrestling) makkelijk kan doorstaan.
Natuurlijk komt er veel show aan te pas, en vraagt het soms wel enig inlevingsvermogen van het publiek, maar het valt niet te ontkennen dat de worstelaars echte atleten zijn. Ook al ken je de meeste worstelaars niet, eenmaal de bel gaat weet je perfect voor je hoort te juichen. Was het leven altijd maar zo eenvoudig.
Dat ik deze keer mijn beide zonen naar hun eerste live show kan meenemen is een bonus. Zo kan ik het ook eens door hun ogen zien.
Eurostars kort samengevat
- Man van de avond: Bernard Vandamme. Ook al schreeuwt het Nederlands contingent nog zo luid om hun Kenzo Richards, het blijft overduidelijk dat het publiek voor de Brugse worstelaar komt. Hun enthousiasme geeft hem een zichtbare boost.
- Wedstrijd van de avond: Bernard Vandamme versus Thomas La Ruffa (ex-WWE en ex-TNA), met Mark Kodiak in zijn hoek. Ik begrijp dat men de titelwedstrijd als main event houdt, maar dit was de echte hoofdwedstrijd.
- Kantelmoment:De verrassende openingswedstrijd tussen Algerijn Yassin Osmani en Pakistaan Baadshah Pehalwan Khan slaagt er in het aanwezige publiek aan het juichen en joelen te krijgen. Helaas lukt het Jimmy Gavroche om hen daarna in zijn wedstrijd terug stil te krijgen. Zijn schabouwelijke vertoning is er één om snel te vergeten.
- Kantelmoment 2: Tijdens de pauze krijgen de fans de mogelijkheid om een selfie met hun favoriete worstelaar te nemen. Spijtig genoeg duurt die pauze net iets te lang, waardoor de schwung volledig verdwenen is. Wat jammer is, want de main event tussen Europees kampioen Kenzo Richards, Emil Sitoci en Andrija Jokic (ex-WWE) is gemeend spannend.
- Flashback: Mungu lijkt uit een teletijdmachine gestapt. Een Afrikaanse kannibaal met een kleine ontdekkingsreiziger als manager? Blijkbaar heeft oud-WWF worstelaar Kamala dan toch nakomelingen.
- Opvallend: Wat een charisma. Niet alleen is zijn openingsrede doorspekt met waarheden, de Nederlander Mark Kodiak blijkt een sympathieke man met een innemende persoonlijkheid te zijn….Tiny Iron is een beest. We kunnen allemaal maar gissen hoeveel everzwijnen hij bij het ontbijt naar binnen peuzelt….Kenzo Richards geeft een stevige chop. Ouch. Die klets galmt de zaal door.
[sgmb id=”1″]